เพราะแผนการบางอย่างเธอจึงเดินเข้าสู่ชีวิตเขา ส่วนเขาก็อ้าแขนรับเธอเข้าสู่อ้อมกอด ทั้งที่รู้เท่าทันแผนการของเธอทุกอย่าง! ทว่าคนอย่าง ‘ภีม’ มีหรือจะยอมให้ใครเข้ามาลูบคมแล้วเดินจากไปง่ายๆ? หากไม่เจ็บตัวปางตายกลับไป… อย่างน้อยๆ ก็ควรได้ลูกของเขาติดท้องกลับไปสักคนสองคน!
หากนี่คือบทเรียนชีวิตที่แสนเจ็บปวด เขาและเธอก็ขอน้อมรับมันไว้แต่โดยดี เมื่อทั้งสองได้ล่วงละเมิดความถูกต้อง ก้าวผ่านไปสู่ชีวิตคู่โดยไร้ซึ่งการเรียนรู้กันและกัน ทว่าหนึ่งหัวใจที่เกิดขึ้นมานั้น กลับกลายเป็นดั่งโซ่ทองคล้องใจ ผูกมัดเขาและเธอเอาไว้ หนึ่งคือซูเปอร์สตาร์ชื่อดัง ภูดิศ ชายหนุ่มผู้ยอมทุ่มสุดตัวเพื่อชดใช้
“เปิด! เปิดประตูเดี๋ยวนี้!” “…..!” “เธอจะพรากพ่อพรากลูกไม่ให้เจอกันงั้นเหรอไหม ไม่เปิดให้อาใช่มั้ย ได้!” ‘อาเต…เสียงแบบนี้…เมาหนักมาอีกแล้วแน่ๆ’ หล่อนนั่งผวาตัวสั่นเทิ้มจากที่คนข้างนอกหาเรื่อง ฟังดูลิ้นพันกันจนแทบจับใจความไม่ได้…ใจเต้นโครมครามเมื่อเขาเงียบไปแล้ว แต่นั่นไม่อาจวางใจ
“เธอคงรู้ว่าควรจัดการยังไงกับตัวเอง” เขาเอ่ยด้วยเสียงที่พยายามควบคุมให้เป็นปกติ แล้วส่งเช็คที่มีมูลค่าถึงหนึ่งล้านบาทให้หล่อน ทรายทองก้มพิจารณาเช็คใบนั้น ดวงตาพลันเบิกโตพอๆ กับริมฝีปากที่อ้าค้าง “เช็คนี่คือค่าอะไร” “ค่าอะไรก็ได้ที่จะทำให้ในท้องของเธอไม่มีสิ่งที่เรียกว่าทารก!” เขาบอกเสียงดุ
พิมณารารู้แก่ใจดี พฤกษ์คือความผิดพลาด และภาคินัยก็ไม่เคยต้องการเด็กคนนี้ เธอจึงพยายามต่อสู้ทุกวิถีทางเพื่อให้สิทธิ์เลี้ยงเด็กคนนี้แต่เพียงผู้เดียว แต่เรื่องก็ไม่ง่าย เมื่อพ่อของเด็กคนนี้ แสดงให้เห็นชัดว่าไม่ได้อยากได้แค่สิทธิ์ความเป็นพ่อเพียงเท่านั้น หากกำลังจะอยากทำลูกคนที่สองกับเธอเสียด้วย!
หญิงสาวหยิบกระดาษพร้อมจรดปลายปากกาลงไป กระทั่งจบประโยคสุดท้าย มือบางก็จัดการพับจดหมายแล้วสอดไว้ใต้หนังสือ “ในเมื่อพี่ผึ้งกำลังจะกลับมา ร่างกายของหนูก็หมดประโยชน์ ไหนจะลูกในท้องที่พ่อเลี้ยงไม่ต้องการ ไร่แห่งนี้ไม่มีพื้นที่ให้เราสองแม่ลูกได้ยืนอีกต่อไปแล้ว ลาก่อนนะคะพ่อเลี้ยงคเชนทร์”
เวลาสี่ปีที่อยู่ด้วยกันไม่ใช่ระยะเวลาที่น้อย ๆ แต่เธอก็ไม่สามารถก้าวข้ามผ่านกำแพงแห่งสถานะทางสังคมที่ขวางกั้นอยู่ได้ ดังนั้นเมื่อถึงเวลาเธอจึงต้องจากไป… จากไปพร้อมกับสายใยแห่งรัก ที่เป็นหลักฐานเพียงอย่างเดียวว่าครั้งหนึ่งหวันยิหวาเคยเป็นผู้หญิงของธราดล
“แม่ขา พ่อ! พ่อ!!” ในวันที่ลูกชายของฉันเริ่มพูดรู้เรื่อง เขาก็เริ่มถามหาพ่อ “คุณพ่อตายไปแล้วค่ะ” ฉันพึมพำ เพราะ ‘คุณพ่อ’ ที่ว่านั่นไม่เคยอยู่ในชีวิตเราสองคน เขามีตัวตนก็เหมือนไม่มี แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆ เขาก็โผล่มา… “ตอนพ่อไม่อยู่ คนเป็นแม่สอนลูกแบบนี้?”
เมื่อ เพลง พศวีร์ ซุปเปอร์สตาร์สาววัยเลขสามผู้อยากมีลูก แต่ยังไม่มีสามีเป็นตัวเป็นตนเลือกจะพึ่งพาเทคโนโลยียุคใหม่อย่างการฝากอุ้มบุญ หล่อนก็ได้มาเจอกับ “แม่พันธุ์” ที่ตามหา ผู้มีชื่อว่านางสาว มีตา ดำรงภักดี สาวน้อยจบใหม่ผู้เงอะงะที่ชีวิตพังจนไม่เหลือตังค์กินข้าว… หญิงสาวผู้ไม่มีทางเลือกอื่น
“ฉันซื้อของเล่นมาเต็มรถเลย” ดวงหน้างามซีดเผือด ปากอิ่มสั่นระริกด้วยความตื่นตกใจ “ซื้อ… มา… ทำไมคะ?” ภคินปล่อยมือจากร่างอรชรของผู้หญิงที่ตัวเองคิดถึงแทบคลั่ง และเดินไปเปิดประตูรถ หยิบถุงกระดาษออกมาหลายใบ “ก็ซื้อมาให้ลูกของเราไงล่ะ” “ละ… ลูก…?” ภคิน… รู้ได้ยังไง?
ผลของความผิดพลาด เธอตั้งครรภ์ขึ้นมา เขาไม่ต้องการลูก แล้วเธอจะทำเช่นไร “เราเลิกกันเถอะค่ะ” “ทำไม..” เขาถามกลับเสียงต่ำ ขณะที่คาดคิดไม่ถึงมาก่อนเลยว่าจะได้ยินคำนี้จากปากของคนตรงหน้า มันราวกับฟ้าผ่าใส่หัว “ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ หนูอยากเลิกกับหมอเท่านั้นเอง” บงกชพยายามทำใจแข็ง
ในค่ำคืนที่ยอมมอบกายมอบใจ ‘รวงข้าว’ วาดหวังว่าเขาจะยกย่องเป็น ‘เมีย’ ออกหน้าออกตา ทว่า ‘เหนือเมฆ’ กลับดับฝันด้วยการมอบตำแหน่ง ‘เมียลับ’ วันนี้นกน้อยในกรงทองก็ปีกกล้าขาแข็งพอที่จะก้าวเดินออกไป แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นดังคิด เมื่อเธอถูกลดสถานะจากเมียลับเป็น ‘นางบำเรอ’ เพื่อแลกกับการรักษาลูกน้อยเอาไว้
ท่านประธานบริษัทเคมีภัณฑ์อย่าง ‘เกื้อคุณ พิทักษ์ภากุล’ เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยกว่าเสื้อผ้า ทำให้ ‘บัวบูชา’ ร่างสัญญาการเป็นผู้หญิงของเขาไว้หกเดือน ทว่าอิสรภาพอันหอมหวานหลังเรียนจบกลับสิ้นสุดลง พร้อมกับการถือกำเนิดของชีวิตใหม่ที่เขาไม่ต้องการ! “ท้องโตขึ้นมาจะไปฝึกงานยังไง ดรอปซะ!”
ระหว่างผูกเน็กไท ธรรศธาก็โอบกอดรอบเอวเธอ อีกมือก็เคลื่อนลงไปบีบขยำบั้นท้ายกลมๆ ของภรรยา แบบที่เขาชอบทำ “เมียใครก้นเด้งจัง” “เมียคนหื่นไง” “เป็นฉายาที่เฮียภูมิใจมาก” เขาใส่อารมณ์ปลื้มปริ่มในน้ำเสียง “โอเค แล้วคืนนี้เจอกัน แต่อย่าลืมนะ ห้ามยกของหนัก ห้ามวิ่ง ขึ้นลงบันไดก็ต้องระวัง”
ในวันที่เธอบอกว่าตั้งท้อง เขาก็ยื่นเช็คจำนวนสองล้านบาทมาให้ตรงหน้า พร้อมบอกให้เธอไปจัดการตัวเอง ทว่า อีกห้าปีต่อมา โชคชะตาก็นำพาให้เขา และเธอกลับมาพบกันอักครั้ง “โลมาอยากให้พ่อปลาวาฬอยู่ด้วยกันกับเราคร๊าบแม่อัญ…ถ้าพ่อปลาวาฬทำอะไรให้แม่อัญเสียใจ โลมาขอโทษแทนพ่อปลาวาฬด้วยนะคร๊าบ”